Mijn ervaring: Kersttrip (deel 2)

We zijn aangekomen bij het tweede deel van mijn kersttrip naar Disneyland Paris. Mocht je deel 1 gemist hebben, dan kun je die hier terugvinden. Er volgt nog een deel van dag 3 en een deel over het hotel.

Na een goed ontbijt was het tijd voor dag twee. Het zou een droge dag zijn, maar voor de zekerheid toch maar de poncho’s weer mee. De vorige dag bleek het weerbericht ook al niet zo goed te kloppen. We besloten om dit keer met de bus naar het park te gaan. Er stonden enorm veel mensen bij de bushalte, maar gelukkig waren ze voorzien op grote groepen, want er reden twee bussen achter elkaar aan. Het nadeel is dat mensen met een buggy midden in het gangpad gaan staan en vervolgens kan de bus niet verder vol lopen. Ik had daar geen boodschap aan, dus reed de buggy (zonder kind) van de asociale mensen door naar het eind van het gangpad. En toen kon de hele familie mee.

Eenmaal aangekomen op het busstation hadden we geluk dat we bij de eerste halte afgezet werden. Dat scheelt alweer een stuk lopen en nu konden we ook gebruik maken van de nieuwe security. In Disney Village hebben ze nog de oude groene tenten, maar de nieuwe constructie ziet er goed uit. Ze hebben nu ook speciale bakjes waar je je telefoon en zo in moet leggen in plaats van een campingtafeltje. Een vrouw voor me had een mes bij en ik vond dat er toch heel zorgvuldig mee omgegaan werd. Ik snapte niet waarom mijn tas aan de voorkant weer terugkwam en we niet doorliepen, maar later bleek dus dat zij een mes bij had. Ze zei dat het was om haar brood te smeren, maar daar hadden ze natuurlijk geen boodschap aan. Haar mes werd uit haar tas gehaald en in een soort kluis gegooid. Daarna mocht ze het park in en kwam ook mijn tas er aan de achterkant weer uit. Ik keek even mee op het scherm en zag ook zo mijn Minnie oortjes zitten. Leuk om te zien.

We startte de dag in Walt Disney Studios. Er was animo voor Ratatouille, maar ik had eigenlijk meer zin in mijn nieuwe favoriete attractie Spider-Man WEB Adventure. We besloten op te splitsen en ik ging alleen in de Single Riders Line. Het was trouwens wel een dag van conflicten, want ook in die rij kreeg ik discussie met twee meiden en twee jongens. Iedereen stond netjes in de wachtrij te wachten tot er ineens een groepje vroeg of ze er langs mochten, want “moeders” stond vooraan in de rij. Ze was zogenaamd aan het bellen en aan het zwaaien, maar er was geen moeder vooraan in de rij en ook niemand die terug reageerde. En tevens was het ook de Single Riders Line, dus heb ik niks met jouw familie vooraan in de rij, je hebt maar het wachten achter mij. De mensen achter mij hadden haar wel voorgelaten, maar ik liet dat niet gebeuren. Ze deed net alsof ze geen Engels kon, maar ik trok haar aan haar jas terug. De jongen die erbij was kon ineens wel Engels en die ging nog een keer uitleggen dat ze er echt langs moesten. Ik vertelde even in het Engels hoe de Single Riders Line werkte, dat iedereen alleen is en dat ze gewoon net als iedereen moesten wachten. Uiteindelijk legden ze zich er toch bij neer en gingen ze achter mij staan. Een paar minuten later draaide ik me nog een keer om en toen bleken ze alweer vertrokken te zijn. Het was te proberen natuurlijk, maar niet bij mij.

Uiteindelijk duurde het best wel lang voordat ik de pre show in mocht, maar na de pre show stonden ze op Single Riders te wachten. Ze hadden al karren laten gaan met gaten. Ik kwam bij een gezin en in het begin was die vader heel goed, maar natuurlijk was ik van plan om te gaan winnen. Gelukkig bleek ‘ie na de tweede ronde al niet zo goed meer en was ik overtuigend de winnaar. Na mijn ritje in Spider-Man had ik weer afgesproken bij Chez Marrianne. Daar ging ik nog even het winkeltje in. Gelukkig hadden ze deze keer wel de speelgoedkarretjes van Ratatouille. Het karretje maakt geluid en rijdt tot het iets tegenkomt en dan draait het om en rijdt weer verder. Een aanrader. Daar kwam ik ook voor het eerst de Munchlings tegen. Het leken gewoon cupcake knuffels, maar toen ik er een vast had kwam ik erachter dat je even aan het kontje moet snuffelen. Ze hebben allemaal een lekkere geur. Superleuk, maar geen idee wat ik ermee moest, dus toch maar weer teruggezet.

Na het snuffelen bij Chez Marrianne kregen we ineens een berichtje dat de rest bij Slinky Dog was. Dus zijn we een stukje verhuisd naar Toy Story Playland. Ik wilde ook nog graag in de Parachute Drop, maar ook de Single Riders Line was best lang. De volgende attractie op het lijstje samen was Cars Road Trip. Ik heb de rij hiervoor ook nog nooit zo lang gezien. We hebben twee trams moeten wachten voordat er plek was. Normaal kun je bijna meteen doorlopen. Gelukkig is twee trams wachten nog niet heel lang. Het was weer een ontspannen ritje langs alle catastrofes. Ook was de Toy Story winkel open, dus dan moet je ook even binnen kijken.

Hierna gingen we met z’n allen terug naar Avengers Campus. We wilden graag in Flight Force en een gedeelte bleef achter in Avengers Campus om naar het entertainment te kijken. We gingen voor de Single Riders Line. Ondanks dat de rij deze keer binnen begon duurde het toch best lang. Ik denk dat we toch ruim een half uur hebben moeten wachten. Hierna kon ik erin en de rest was na twee treinen ook aan de beurt. Ook deze keer duurde het uren voordat de foto’s op de Photopass kwamen. Nadat we uit de attractie kwamen kwam er alweer een show met Black Widow, Spider-Man en Black Panther. Als je je overdag in het gebied van Avengers Campus begeeft dan is het bijna aan de lopende band entertainment. Dan is er een show op het dak, dan weer figuren die voorbij komen en dan weer iets met Quinjet. Ondertussen hadden we ook honger gekregen en de vorige keer waren we niet bij Stark Factory geweest. Dit keer besloten we om het wel te doen. We zijn geen liefhebbers van de Italiaanse keuken, maar we besloten om het toch te proberen. Ik had een pasta met roomsaus en de rest had pizza’s. De pasta was ok. De volgende keer zou ik liever een ander restaurant kiezen, maar het was te doen. De rest was wel te spreken over de pizza. Het had iets broodachtigs, wat voor een lunch goed was. Verder hadden we ook een toetje gepakt om te testen. Het zou iets met caramel zijn. Ik vind alleen caramel van suiker lekker, maar dit was helaas caramel-smaak en had meer weg van hopjesvla met cake. Als je dat lekker vindt, dan is het een lekker toetje.

Mijn neefje was ondertussen helemaal weg van Avengers Campus en wilde niet meer weg. Hij zag al zijn favoriete figuren steeds voorbij komen. Terwijl hij nog met allerlei figuren op de foto wilde en ging zwaaien ging ik winkelen. Ik vertrok eerst naar Legends of Hollywood, want ik had een jasje gezien dat ik wilde hebben. Helaas was dat jasje nergens meer te vinden. Na een uitgebreid rondje door de winkel wilde ik teruggaan, maar zag ik een Magic Shot bij het standbeeld van Walt en Mickey. Ik dacht dat het gewoon een foto met het beeld was, waar ik al heel tevreden over zou zijn, maar toen ze (ook weer helemaal aan het eind van de dag) de foto’s op mijn Photopass had zag ik het dat het een soort kerstkaart geworden was. Heel erg leuk. Ik denk dat ik het ook ga gebruiken als kerstkaart. De Cast Member was ook echt super vriendelijk. Daarna ging ik ook nog even langs Hollywood Tower Gifts. Daar zag ik ineens een Spirit Jersey van de Villains. Normaal zou me dat niet perse aanspreken, maar het was gemaakt van een soort fluwelen stofje. Die kon natuurlijk niet daar blijven. Na de hereniging van iedereen was het tijd voor iets anders.

Hierna was het weer tijd voor Disneyland Park. We besloten om meteen het hele park te bekijken via Disneyland Railroad. Een goede keuze, want ondanks dat het droog zou bleven begon het toch weer flink te regenen. Gelukkig konden we droog een rondje door het park rijden en gingen we daarna meteen weer onder de overkapping. We hopten van winkel naar winkel tot het weer droog was. Tijdens het winkelen had ik ook mijn gekoesterde Monopoly kunnen scoren. Zo blij als een klein kind in een speeltuin. Inmiddels was het ook bijna tijd voor Let’s Sing Christmas. We waren te laat om in het theater gedeelte te zitten, maar ik had een goed plekje tussen de palen weten te vinden en de rest had een tafeltje gezocht bij Cafe Hyperion. De show is na jaren nog niet veel veranderd, maar het is een leuke toevoeging voor het kerstseizoen. Het brengt je wel in de stemming.

Na Let’s Sing Christmas was het nog even wachten op Mickey’s Dazzling Christmas Parade. We hadden al kleine stukjes van de parade gezien toen die toevallig langs kwam, maar we wilden het graag in het donker zien. Ik ging nog even naar Star Traders om te kijken of daar nog iets leuks te scoren was, maar helaas kon ik geen toevoeging op mijn collectie vinden. Daarna dachten we redelijk vroeg te zijn om de parade te kijken, maar we konden al geen goed plekje meer vinden. Ik dacht nog een redelijke plek te hebben, totdat de parade echt begon en alle kinderen op de schouders getild werden. Ik zag geen steek meer. Heel erg jammer. Het was ook onze laatste avond, dus de enige kans om de parade te zien. Wat ik ervan heb kunnen zien was wel prachtig. Ik snap wel dat de parade prijzen gewonnen heeft. De lichtjes op de wagens, de show stop op Central Plaza met de special effects en de verschillende figuren waren echt super. Blijkbaar vonden meer mensen dat, want het was zo ontzettend druk op de route. Ik heb het eigenlijk nog niet eerder zo druk gezien. Mocht je nog gaan tijdens het kerstseizoen, dan moet je deze parade echt gezien hebben.

Na de parade vertrokken we naar Disney Village. De rest wilde naar het hotel, maar ik wilde daarna nog terug. We gingen ook de winkels in Village nog langs, want die moeten we natuurlijk niet vergeten. Ook Disney Fashion stelde dit keer niet teleur en zoals gewoonlijk hebben ze hier iets dat mee naar huis moet. Dit keer was het een spijkerjas met een Euro Disney print. Na het winkelen ben ik heel even mee naar het hotel gegaan en daarna met de bus terug naar de parken. Ik had ook voor deze dag VIP plaatsen voor de avondshow, dus om de tijd maakte ik me niet zo druk. Ik ging eerst naar Big Thunder Mountain. Die had ik nog niet gedaan tijdens de trip en nu was het maar een half uur wachten. Ook Big Thunder Mountain is het mooist met kerst. Het was al donker en overal zie je lampjes, maar ook de kerstversieringen. Dus vergeet overdag, ga ‘s avonds vlak voor de avondshow. Nadat ik uit Big Thunder Mountain kwam had ik nog wat tijd over en besloot naar Pirates of the Caribbean te gaan. Hier stonden ze ons op te wachten. Weer heerlijk ontspannen varen langs alle piraten.

Nadat ik uit Pirates of the Caribbean kwam had ik wel een beetje haast gekregen. Ik mocht Adventureland niet meer in, dus moest ik helemaal via Frontierland weer richting de ingang van Adventureland om naar mijn VIP plaats te gaan. D-Lights was al begonnen toen ik aankwam, maar die show heb ik inmiddels al meerdere keren gezien. Ik kwam om Disney Dreams of Christmas nog een keer te bekijken. Dat was dit keer gelukt van een nog betere plek. Dit keer geen mensen vlak voor me. Na de finale van Disney Dreams of Christmas was de uitdaging om weer bij het busstation te komen. Het was zo ontzettend druk dat we in Fantasia Gardens in een grote mensenmassa een soort van stilstonden. Ook naar het busstation was enorm druk. Terwijl ik Disney Village uitloop zie ik Cheyenne voorbij komen. Ik ben geen ren-type, maar ik heb tot aan de halte van Cheyenne gerend. Eigenlijk was de bus al vol, maar ik ging toch op het randje staan. De security zei tegen mij, just push them in ;). En wat die zegt moet je doen he. Met mijn smoel tegen de raam gingen we naar het hotel. Daar vielen we met z’n allen uit de bus toen de deuren open gingen en zo eindigde ook dag twee.