Mijn ervaring: Trip naar Avengers Campus (deel 3)

We zijn alweer aangekomen bij de laatste dag van mijn trip naar Disneyland Paris. Mocht je deel een en twee gemist hebben, dan kun je die hier en hier terugvinden.

Voor de zondag was goed weer voorspeld, dus dat beloofde een goede dag te worden. Met het zonnetje in de rug konden we via Disney Village vertrekken naar Disneyland Park. Ik heb twee favoriete attracties in Disneyland Park die ik toch wel altijd gedaan moet hebben. Dat zijn Pirates of the Caribbean en Big Thunder Mountain. De eerste hadden we op de eerste dag al afgevinkt, maar de tweede nog niet. Ik besloot snel naar Frontierland te lopen en aan te sluiten in de rij van 70 minuten. Aan de rij zelf zag ik al dat deze geen 70 minuten was. Wederom kwam naar boven dat de wachttijden meer ingevuld worden om je een bepaalde richting in te sturen. Ik was met iets minder dan drie kwartier weer uit de rij. Toen moest ik helaas ook nog in een lange rij om de foto op mijn Photopass te laten zetten. Ik hoop dat ze snel met meer zelfbedieningszuilen komen, want dat gaat toch een stuk sneller. Ik heb wel genoten van de vervloekte berg in de stralende zon. Het was ook nog heel lichtjes mistig wat een prachtig effect gaf.

Ook een attractie die heel erg leuk is, zeker als het droog en zonnig is, is Autopia. Ook hier was de wachtrij niet erg lang. Ik denk dat we hier ongeveer een half uur gewacht hebben toen we een rondje konden gaan rijden. Ook hier weer genoten met een heerlijk zonnetje. Ik had nog wel een rondje willen maken, maar de wachtrij werd helaas snel langer. Wederom was de wachtrij voor Space Mountain lang en zonder Single Riders Line. Die besloot ik voor deze keer dan toch maar over te slaan. Ik keek in de app waar we moesten zijn voor korte wachttijden. Dat was toch Frontierland.

Bij Phantom Manor stond een wachtrij van tien minuten. Dat is nog wel om te doen. De rest had daar niet zo’n zin in, maar de Molly Brown kwam net aangevaren en ook daar was nauwelijks een rij. Dus we besloten om op te splitsen. Eenmaal in de wachtrij van Phantom Manor kwam ik erachter dat er helemaal geen rij stond. Ik heb nog geen minuut hoeven wachten voordat ik de lift in kon stappen. Ook bij het instappen van de karretjes was het gewoon doorlopen. In de attractie zelf probeerde ik nog wat foto’s te maken, maar het was helaas te donker en met te veel beweging. Ik heb Phantom Manor nooit als favoriete attractie gezien, maar het is toch ook wel een ontspannen ritje met veel bezienswaardigheden.

Toen ik uit Phantom Manor kwam was de Molly Brown nog niet terug en ik zag Pluto bij Phantom Manor staan met letterlijk drie gezelschappen in de wachtrij. Ik besloot aan te sluiten. Ik vroeg de Cast Member om foto’s te maken. Het was geen vriendelijke man. Pluto wilde nog wat extra poses doen, maar de Cast Member had geen zin meer om foto’s te maken en schakelde de camera uit. Hij vond twee foto’s genoeg. Maar ik had wel Pluto op de foto zonder lange rij.

Hierna besloten we om nog even afscheid te nemen van Walt Disney Studios. We gingen nog een laatste poging doen om wat Ratatouille merchandise te scoren, maar het hele weekend waren de spullen op. Toen kwamen we ook langs de chalets van Rendez Vous Gourmand. De eclairs zagen er lekker uit, maar waren toch helaas wat droog. Nu ben ik ook geen grote soesjes-liefhebber, dus daar kan het ook aan liggen. Hierna gingen we naar Toy Story Playland. De Single Riders Line voor Parachute Drop was maar tien minuten, dus dat was prima. Ik heb twee rondjes moeten wachten voordat ik aan de beurt was. De attractie is niet spectaculair, maar het geeft toch altijd een leuk uitzicht over het hele resort.

Hierna wilden we gaan lunchen bij Super Diner. Het was inmiddels alweer twaalf uur. We gingen Super Diner binnen, wat op het eerste oog een afhaalrestaurant lijkt, maar het is een tafelrestaurant. Je wordt naar een plek gewezen en krijgt de menukaart. Er worden Reuben Sandwiches geserveerd. Ik besloot om voor de kindervariant te gaan, omdat het eruit zag als een grote boterham en we ook al een heel ontbijtbuffet op hadden. Het was een soort tosti in het formaat dat je normaal ook zou krijgen in een restaurant. De volwassen variant was nog een uitgebreidere met een heel pakje ham ertussen. Het was lekker, maar niet super warm, aangezien ze al klaarliggen in een rek. Ook is het restaurant erg klein, dus als het druk is heb je al snel kans dat je er niet terecht kunt. Verder is er nog een terras bij, maar ook dat is niet super groot. De inrichting en sfeer daarentegen is wel heel gaaf. Ik heb er echt van genoten om daar te eten.

Op de terugweg in Avengers Campus kwamen we Spider-Man tegen met honderd mensen die erachteraan liepen. We gingen eigenlijk op weg naar een laatste rondje in Spider-Man WEB Adventure, maar die had helaas storing voor de rest van de middag. We besloten om nog even langs de foodtrucks te lopen. Daar kwamen we bij de Magnum foodtruck waar Magnums gedoopt worden in chocolade en vervolgens versierd worden met Up, Lion King of Minnie Mouse. Ik had verwacht dat het een kant en klare magnum was waar ze wat snoepje op zouden leggen, maar het werd op de plek in de chocolade gedipt en van de versieringen werd echt werk gemaakt. Het was leuk om te zien. Ik had alleen geen zin in een ijsje en ging opzoek naar iets anders. Toen had ik een zeer vreemde situatie. De foodtruck ernaast verkocht cheesecakes op een stokje. Eerst was er niemand in de foodtruck die helemaal open stond. Ineens komt er ergens een Cast Member vandaan en die vraagt wat ik wil. Dus ik zeg dat ik een cheesecake wil. Ze probeert me een koek aan te smeren. Ik zeg dat ik die koek niet hoeft en cheesecake wil en dan zegt ze dat ze deze niet heeft. Vervolgens komt ze uit haar foodtruck om op het menu van de foodtruck te kijken wat ik nu eigenlijk bedoelde met cheesecake. Ze bleef maar bij het antwoord dat ze die niet verkocht. Dus voor mij geen cheesecake.

Via de winkels keerde we terug naar Disney Village. Ik wilde graag nog een aftelkalender voor Halloween van The Nightmare Before Christmas, dus gingen we langs Disney Gallery. Daar besloot ik om niet voor de aftelkalender, maar voor Oogie Boogie te gaan en zag daar ook nog een Mickey beeld op een paard. Ik wilde beide beelden hebben, maar toen werd het moeilijk. De Cast Members waren super vriendelijk en lieten me de beelden zien. Ik had een tas bij waar het ene beeld in paste, maar de grote tassen in Disneyland Paris zijn op. Je kunt wel een andere blauwe tas kopen, maar die was eigenlijk net niet groot genoeg. Met passen en meten toch erin gepropt, maar het dragen was het super fijn. Sequoia Lodge is niet ver in Disney Village, maar met twee onhandige dozen is dat toch ver lopen. En met die aankoop was dat alweer het einde van de reis.

Volgende week kom ik nog met een uitgebreid verslag van mijn bevindingen in Sequoia Lodge.