Mijn ervaring: Trip naar Avengers Campus (deel 2)

Mocht je deel 1 van mijn trip naar Disneyland Paris gemist hebben, dan kun je die hier terugvinden. We gaan nu verder met de tweede dag van mijn trip. Na een redelijk kort nachtje slapen, of in dit geval nog redelijk lang, aangezien de parken al om 21:00 sloten, was het weer tijd om naar de parken te vertrekken. Ook de zaterdag was redelijk nat. We begonnen droog, maar toen we in Disney Village kwamen ging het langzaam steeds harder regenen. We besloten om in World of Disney even te schuilen.

Nadat we een rondje in de winkel gedaan hadden was het nog maar lichte miezer. Omdat we de dag ervoor alleen in Walt Disney Studios geweest waren, gingen we nu naar Disneyland Park. Daar stonden Mickey en Minnie ons op te wachten op Main Street Station. Ik heb nog nooit eerder gezien dat ze daar ‘s morgens stonden, maar het zal zeker niet alleen deze trip geweest zijn. Er stonden een hoop mensen omheen die meezongen en joelden. Leuk om te zien. Toen we toch stilstonden bij Main Street Station kwam het idee om maar meteen een ritje in de Disneyland Railroad te maken. Het was alweer een tijdje geleden en met regen is het niet erg om ergens droog te zitten. We wilden een heel rondje maken, maar dat was ook bijna noodzakelijk, omdat alleen Frontierland Depot geopend was. Het was een heel relaxt ritje om de dag mee te beginnen.

Na het relaxte ritje wilde ik graag wat meer uitdaging en besloten we richting Frontierland te trekken. Helaas was de rij voor Big Thunder Mountain al opgelopen tot 90 minuten. We besloten de winkels in te gaan. Wat heel vreemd was dat een gedeelte van de winkel afgezet was met linten. Daar mocht je niet komen. Steeds een persoon tegelijk mocht dat binnen, maar als je als “gewone” gast daar binnen wilden, mocht het niet. Ik heb nog steeds niet kunnen ontdekken wat er zo speciaal aan die specifieke personen was.
Voor de Lion King show moesten we nog anderhalf uur wachten, dus besloten we af te dwalen naar Adventureland. Daar wilde ik graag in Pirates of the Caribbean, mijn favoriet. Er stond bij de ingang een kwartier wachten, maar de rij begon al halverwege buiten. Gelukkig liep het allemaal vlot door en was het maar een aantal minuten meer dan bij de ingang vermeld stond. Ook dat is een van de meest relaxte dingen die je kunt doen in het park. Daarnaast stonden Kapitein Haak en Smee buiten op het balkon. Het is nog steeds jammer dat je niet echt met ze op de foto kunt, maar wel leuk om zulke figuren wat meer te zien.

Na Adventureland gingen we verder naar Fantasyland. Daar was het naar mijn mening veel te druk. Als je zelfs moet wachten om Alice’s Curious Labyrinth in the mogen, dan is het druk. Ook bij de figuren die te ontmoeten waren in Fantasyland stond een lange rij en bij de prinsessen moest je twee uur geduld hebben. We besloten om ook hier maar de winkels af te gaan. Na ons shop-rondje keerden we langs het kasteel terug naar Main Street. Daar was net een show van Dream and Shine Brighter aan de gang. We besloten om de show vanaf grote afstand te kijken en te genieten van alles wat er rondom het kasteel gebeurde. Als je de show op Central Plaza kijkt heb je niet in de gaten dat er bij het kasteel continu een watershow aan de gang is inclusief vuurwerk.

Hierna hadden we honger gekregen. We twijfelden of we iets bij Broadwalk Candy Palace gingen halen of bij Cable Car kozen. Uiteindelijk streken we neer bij Cable Car met een chocolate chip cookie en een warme chocolademelk, want het was op zaterdag toch een stuk frisser dan op vrijdag. Na een korte pauze hadden we Discoveryland nog niet gezien. Ik wilde graag in Space Mountain, maar de Single Riders Line was niet open en de normale rij stond zelfs al in hekken buiten de entree. Ik besloot om iets verder te lopen en te genieten van Star Tours. Deze rij was ook aan de lange kant, maar alle attracties hadden op dit tijdstip een lange rij. Uiteindelijk duurde het iets meer dan driekwartier. Ik had een vlucht met een aantal onderdelen die ik eerder gezien had. Ik weet niet of dat te maken heeft met dat ik de attractie al te vaak gedaan heb of ik toevallig net pech had. Inmiddels was ook de rij voor Darth Vader weer langer geworden, dus deze keer geen foto met Vader.

Omdat de rest van Discoveryland erg druk was besloten we om terug te gaan naar Frontierland. Onderweg kwamen we Dream and Shine Brighter alweer tegen. We keken de parade even af, maar besloten de show over te slaan. In Frontierland waren we net te laat om een rondje te gaan varen op de Molly Brown, dus moesten we even een rondje wachten. Gelukkig waren de bankjes in de wachtrij terug. Natuurlijk kozen we weer voor onze vaste plek: achterop het schip, onderste verdieping, op het bankje. Heerlijk genieten van een beetje zon, de kalmte en de omgeving. Toen we uit de Molly Brown kwamen zag ik Mickey bij Phantom Manor staan. Ik denk dat veel mensen niet door hadden dat Mickey hier te ontmoeten was, want in het hele park stonden enorme rijen voor de figuren, maar voor Mickey heb ik maar tien minuten hoeven wachten. Ondertussen begon het wel te regenen, maar gelukkig was de bui niet van lange duur. En ik had een foto met Mickey die ik nog niet eerder had.

Voor deze dag hadden we een reservering voor Agrabah Cafe. Hier waren we nog nooit eerder geweest en het was de enige optie die ik nog kon boeken. We besloten om open te staan voor nieuwe dingen. Het was nog iets te vroeg om te gaan eten, dus gingen we in Adventureland nog even het winkeltje in. Hierna gingen we het restaurant binnen. We gingen op typisch Nederlandse etenstijd: kwart over vijf, want betekent dat de rest nog niet aan eten denkt. We waren met erg weinig mensen in het restaurant, wat zeker niet erg is. Het begon goed. Het was een gezellige sfeer en hadden een vriendelijke ober. En toen kwamen we bij het buffet. Het kan zijn dat wij niet gewend zijn aan buitenlands eten, maar Agrabah Cafe was niet voor ons. Het was moeilijk om dingen te vinden die we lusten. Ik besloot om wel zo veel mogelijk dingen te proeven. Sommige dingen verbaasden me in positieve zin, maar er waren ook dingen bij die voor mij niet gehoeven hadden. Het buffet bestond uit salades, maar niet zoals wij die kennen. Het waren meer groentes in dressings. Verder kon je broodjes hebben met allerlei soorten humus. Het warme eten had geen kindergedeelte met friet en dergelijken, maar was vooral oosters. Denk daarbij aan couscous, een oosterse paella, pittige aardappelen, feta en vlees in deeg en vis in kerriesaus. Ik heb mijn buik toch wel volgegeten aan dingen die ik wel lustte, maar dat bestond vooral uit dezelfde dingen. Het toetjesgedeelte was het beste gedeelte. Daar had je onder andere baklava, de 30 jaar taartjes, cake, kwark en chocolademousse én oranjebloesemcreme. Het zag eruit als een dunne blanke vla, maar het rook en smaakte naar wasverzachter. Ik denk niet dat ik eerder zoiets ranzigs gegeten heb. Dat wilde ik toch even kwijt.

Na een beetje een fiasco konden we met een redelijk volle buik weer op pad. Dit keer naar Walt Disney Studios. Ik wilde toch heel graag in de Tower of Terror. Er stond maar een rij van 30 minuten, maar toen ik de rij inliep zag ik al dat het langer zou duren. Uiteindelijk heb ik ongeveer driekwartier gewacht. Dit was ook het moment dat ik merkte dat de wachttijden in de app niet helemaal kloppen en het een soort stuurmiddel is. Op sommige plekken worden ze hoger gezet dan ze daadwerkelijk zijn en op sommige plekken lager, om bezoekers een bepaalde kant op te loodsen. Tenminste dat was mijn theorie. In de Tower of Terror had ik een super leuke Cast Member. Ik ben zijn naam vergeten, maar hij wilden mensen wat banger maken voor de attractie dan nodig is. Hij vroeg wie Frans spraken en wie Engels. Hij vroeg wie voor de eerste keer gingen en maakten grapjes daarover. Ik had de lift met het verdwaalde meisje en door de vraag over de talen kregen we de Engelse versie. Dan kan ik ook verstaan wat ze allemaal zegt. Ik had een beeldje gekocht en in mijn tas gedaan. De mensen langs mij hadden een grote paraplu bij. Tijdens de rit vloog de paraplu telkens mijn kant op en voelde ik de tas steeds omhoog en omlaag bonken. Toen bedacht ik me dat dat wel eens het einde van het beeldje kon zijn, maar gelukkig was deze nog heel. Kortom een leuk ritje naar de quatrième dimension.

Ook wilde ik toch nog een keer in de Spider-Man WEB attractie. Het is nu zeker een van mijn favoriete attracties geworden. Zeker in Walt Disney Studios. We hebben ook dit keer maar iets meer dan een half uur gewacht terwijl er wederom een uur op het bordje stond. Toen we uit de attractie kwamen was het inmiddels al donker geworden. In het donker is Avengers Campus zo ontzettend mooi. We waren nog niet verder geweest dan Flight Force, dus besloten we om via de achterkant van het gebied naar buiten te gaan. Hier kwamen we langs de nieuwe foodtrucks en Super Diner aka Cafe des Cascadeurs. Ook dat zag er leuk uit.

Na dit bliksembezoek aan Walt Disney Studios gingen we terug naar Disneyland Park, want ik had gereserveerd om ‘s avonds de shows te kijken in het Infinity VIP vak. We hadden nog wat tijd over en wilden nog in Autopia, maar bij de ingang werden we gewaarschuwd dat het kwartier op de attractie langer was en je dan de avondshows zou missen. We besloten om dat dan niet te doen en ons alvast op te splitsen. Ik ging naar het VIP vak terwijl de rest een tafeltje kozen bij Casey’s Corner om de show gedeeltelijk te kunnen kijken, maar vooral uit te rusten. Het was bijna onmogelijk om vanuit Discoveryland nog naar Adventureland te komen. De complete weg zat vol mensen en er waren geen paadjes meer waar je tussendoor kon. Een groep mensen ging het toch proberen en ik besloot achter ze aan te gaan. Tussen Frontierland en Adventureland in was de ingang. Hier moest ik mijn reservering en jaarpas laten zien. Toen ik bij de ingang van het vak was moest ik beiden nog een keer laten zien en eenmaal in het vak moest ik het nog een keer laten zien. Dus zeker geen mensen in het vak die hier niet thuis hoorden. Ik had mijn regenjas nog aan en hij was net lang genoeg om ook nog op te gaan zitten. Ik nam plaats en had ook een hele goede plaats. Helaas was er later een jongen die vond dat ik toch in mijn beeld moest komen zitten. Langzaam voelde ik ook wat water in mijn broek trekken. Helaas was die regenjas niet zo waterdicht dat je op een natte vloer kunt gaan zitten. Maar dat hadden we er allemaal voor over. Ook de enorme kou van de natte vloer en de late avond had ik ervoor over. Dit is mijn tweede keer dat ik D-Lights helemaal zie en de eerste keer vanuit het VIP vak. Het blijft een van de beste shows die Disneyland Paris gemaakt heeft. En Illuminations kennen we natuurlijk al, maar ook dat blijft leuk. Na afloop ging ik ook naar Casey’s Corner en konden we terug richting het hotel.

Volgende week het laatste gedeelte van mijn trip naar Disneyland Paris. Stay tuned.