Mijn ervaring: Eindelijk terug naar Disneyland Paris (deel 4)

En nu zijn we helaas al aangekomen bij de laatste dag van mijn bezoek aan Disneyland Paris. Mocht je de vorige drie verslagen gemist hebben dan kun je deel 1 deel 2 en deel 3 via de linkjes teruglezen. Na dit deel komt er ook nog een deel over het hotel waar ik verbleef, Newport Bay Club.

Na het ontbijt en het inpakken van de koffers was het alweer tijd voor de laatste dag. We begonnen de dag in Walt Disney Studios. Onze eerste stop was Toy Story Playland. Daar splitste we op in Parachute Drop en Slinky Dog. Ik koos voor de Single Riders Line bij Parachute Drop. Er stond een redelijke rij al, maar ik denk dat we maar drie rondjes hebben hoeven wachten. We konden ook nog eens allemaal met dezelfde ronde mee. Ik had uitzicht over Avengers Campus, maar ik kon niet echt nieuwe dingen ontdekken. Toen we uit Parachute Drop kwamen was de rest ook precies uit Slinky Dog. Dat was echte timing.

Daarna gingen we nog een keer kijken bij Cars Road Trip. Daar hebben we ook een ronde moeten wachten tot we aan de beurt waren. Dit keer ging ik aan de andere kant van de bank zitten om andere dingen in de attractie te kunnen zien. Als je zicht wil op Catastrophe Canyon dan moet je als eerste instappen, als je zicht wil op de I-Fuel Tower dan moet je als laatste instappen.

Na het ritje Cars wilde mijn neefje ook wel naar de muizen, beter bekend als Ratatouille. De rij daar was vrij lang, dus wilden we Premier Access proberen. Onze boeking was gekoppeld aan de app, dat was makkelijk. Dachten we. We wilden namelijk maar drie toegangstickets voor Ratatouille, niet zes. In eerste instantie snapten we niet hoe we wisten welk ticket van wie was en hoe we dat dan konden kiezen, maar er viel niets te kiezen. Het was of voor alle zes kopen of niet. Dus we besloten om voor de laatste optie te gaan. Ik ging in de Single Riders Line en mijn neefje in de gewone rij, die een uur duurde. Ik was er na vijf minuten alweer uit wat mij de tijd gaf om nog iets anders te doen. Natuurlijk nog even bij Chez Marianne kijken.

Er zaten er nog twee op Place de Remy die op de tassen pasten. Ik zag dat Jessie te ontmoeten was. Als ik een bankje regelde in het gebied rondom de fotolocatie, dan gingen we die kant op. Gelukkig was het niet zo druk en had ik al snel een bankje gevonden. Ik ging in de rij voor Jessie en na een half uur was ik aan de beurt. Het was een super leuke meet & greet. Ze nam de tijd voor iedereen en de fotograaf nam meerdere foto’s, ook al tijdens de ontmoeting. Er was helaas te weinig tijd om ook nog in de rij te gaan staan voor Buzz. Het duurde overigens wel lang voordat de foto’s op mijn Photopass kwamen. Ik maakte me halverwege de middag namelijk zorgen dat het niet gelukt zou zijn, maar toen ineens kwamen ze er toch op.

Maar terug naar de morgen. Ik vond de rij voor de Flying Carpets lang, maar de rest wilde er toch in. Ik moet toegeven dat we in een kwartier aan de beurt waren. En achteraf vond ik het ook gewoon leuk. Hierna gingen we afscheid nemen van Walt Disney Studios en verplaatsen naar Disneyland Park. We hadden eigenlijk honger, maar konden niet echt een goede snack vinden. Ik was al in Frontierland bij wat kraampjes gaan kijken, maar niets dat iedereen lustte. Toen hadden we een beter idee, we gaan even een ontspannen ritje maken met de Molly Brown. Iedereen wilde zitten op het bankje (onze vaste plek aan de achterkant) en er was te weinig plek, dus dan maar op de grond gaan zitten. Ondertussen lekker genieten van het water, de trage stem en de omgeving. Je mag me ook de hele dag rondjes laten maken met de Molly Brown, dan zal ik niet klagen. Hierna besloten we om terug te gaan naar het hotel, maar de buggy moest nog ingeleverd worden. Daar was ook Max te ontmoeten. Ik had al eerder op de foto gewild met Max, maar toen had niemand zin. Nu was de rij wat korter en mocht ik toch wel echt drie minuten in de rij. Leuke foto’s gemaakt en toen konden we definitief afscheid nemen van Disneyland Paris.

Hierna gingen we nog even langs Earl of Sandwich om de buik vast te vullen voor onderweg. Helaas stonden de spareribs niet meer op het menu. Ik koos voor het kindermenu met pasta carbonara en een chocoladetoetje. Dat leek me een prima lunch die we boven op het terras opaten. Dat is ook nog een aanrader als je er bent. Dan heb je mooi uitzicht over Disney Village. En toen zat het er echt op en begon de terugweg naar huis.