Mijn ervaring: Eindelijk terug naar Disneyland Paris (deel 1)

Na zeer lange tijd, lees november 2019, ben ik weer in Disneyland Paris geweest. Ik ging vier dagen en sliep in Hotel Newport Bay Club. De komende weken zal ik mijn verslag over de trip in vijf delen online zetten. Voor iedere dag een blog en voor het hotel een apart blog. Je kunt je voorstellen dat het weer een hele ervaring geweest is als je zolang niet geweest bent.

De dag begon erg vroeg, namelijk om 02:00 ging mijn wekker al. We gingen met de hele familie naar Disneyland Paris met een negen-persoonsbusje, zodat we allemaal gezellig samen onderweg waren. Rond kwart over vier begon de verre reis naar het zuiden. Hierbij kan ik nog als tip meegeven dat als je vanuit de oostelijke helft van Nederland komt het makkelijker is om via Hasselt te rijden in plaats van Antwerpen, omdat er in Antwerpen bijna altijd files zijn. Rond 07:00 was er tijd voor een plaspauze op de tolweg en daarna vervolgende we de reis naar Disneyland Paris. Op het laatste stuk was het best wel druk met oponthoud waardoor we pas rond 10:00 aankwamen bij het hotel.

Over onze ervaring in het hotel komt een apart blogbericht zoals ik eerder al meldde. Rond 11:30 was het tijd om te vertrekken naar de parken, eindelijk weer het vertrouwde gevoel om door Disney Village te lopen. Omdat ik al een lange tijd niet meer in Disneyland Paris geweest was moest ik opnieuw een jaarpas aanschaffen. Ik was al voorbereid op een lange rij, omdat ik van anderen had gehoord dat het wel een tot twee uur kon duren nu het verhuisd is naar de kassa’s van Walt Disney Studios. In dat opzicht had ik nog redelijk geluk en was binnen een uur aan de beurt. Ik kreeg helaas een niet al te vriendelijke Cast Member. Hij legde niets uit over het reserveren, was chagrijnig dat ik het bedrag contant bij had en hij geen wisselgeld wilde zoeken en had, bleek later, mijn naam ook nog eens verkeerd op de pas gezet. Al met al geen prettige ervaring, maar ik ben weer Infinity jaarpashouder voor een jaar.

De rest van de familie wilde ik niet onnodig laten wachten en ik ging met mijn nieuwe Infinity pas ook naar Walt Disney Studios. Onderweg probeerde ik vast in te loggen voor een VIP plek bij Illuminations, maar je pas moest minimaal een dag oud zijn om in te kunnen loggen. Helaas dus. Het tweede dat nog geregeld moest worden was een Photopass, want dat is natuurlijk ook een van de prettige voordelen van de Infinity pas. Deze is te halen in de winkel van de Tower of Terror. Ik was nog de app gewend waarbij je een QR code scande en de foto in de app kwam, maar dat was nog het Fuji Film systeem. Tegenwoordig moet het via een website, nu van Kodak, en moet je elke vijf minuten dat je niet kijkt weer opnieuw inloggen. Heel irritant. Verder moet je bij de attractie het fotonummer voortaan onthouden om die bij de kassa’s op je pas te laten zetten. Geen zelfservice meer dus. Het grote voordeel van dit nieuwe systeem is wel dat er haarscherpe foto’s te downloaden zijn vanuit je account.

Hierna was het pas echt tijd om te genieten. Ik ontdekte de Toy Story Zoetrope in Disney Art of Animation. Dit had ik nog niet eerder gezien. Best interessant om te zien hoe je ogen je voor de gek houden. Toen werd het tijd voor het echte werk. De familie was al in Cars Quatre Roues Rallye geweest, maar het hoogtepunt moest natuurlijk nog komen, de nieuwe Cars attractie. Ik was er zeer benieuwd naar. Ik had, tegen mijn normale principes in, wel al Youtube video’s van de attractie gezien. Vanuit Toy Story Playland kwamen we eerst langs de twee nieuwe schuttingen waar je leuke foto’s kunt maken. Waarnaar het landschap transformeert in een Cars gedeelte. Eigenlijk hadden we ook nog honger en wilde we een tosti bestellen bij de food truck vlak voor de ingang, maar €8 voor een tosti ging ons iets te ver. Dan de attractie. Prachtig aangelegd, goede thematisering, grote capaciteit. Kortom eigenlijk allemaal prima. Als je Studio Tram Tour gewend bent is het wel jammer dat het einde weer snel in zicht is, maar ondanks dat Reign of Fire weg is blijft Catastrophe Canyon een guilty pleasure.

Na Cars keken we in de app welke attractie qua wachttijden nog goed te doen waren en Tower of Terror bleek maar 20 minuten te zijn. Dat is nog prima te doen. Toen we aan de rij begonnen kregen we wel argwaan over de 20 minuten, maar doordat de Fastpasses zijn afgeschaft gaat de gewone rij een stuk sneller. Als je geen gebruik maakt van de Fastpasses is het eigenlijk ook wel weer fijn dat ze niet meer bestaan. Gedurende de trip merkte ik bij bijna iedere attractie dat het veel vlotter verliep, want Premier Access is toch niet zo populair dan dat de Fastpasses waren.

Hierna was het tijd om afscheid te nemen van Walt Disney Studios. Op de weg naar buiten kwamen we Goofy nog tegen. De rij voor Goofy was niet al te lang en we besloten te wachten. In de rij had ik mijn handtekeningen boeken uit 2003, nog met Disneyland Resort Paris erop, gegeven aan mijn neefje inclusief de welbekende 123inkt-pen. Ik weet niet wat er precies gebeurde, maar de pen had ik gaatje in zijn hand geprikt en er brak paniek uit omdat er bloed te zien was. Nadat we heel vriendelijk door Goofy ontvangen werden voor een foto, kwam hij ons achterna. Hij nam mijn neefje mee naar de EHBO voor een pleister. Dat was een leuke ervaring. Bij de EHBO waren ze ook blij dat er iemand binnen kwam voor een pleister, want er zaten zo’n vijf Cast Members te wachten bij de deur.
Daarna gingen we nog even de winkel in en was het definitief tijd om het park te verlaten en naar het hotel te gaan.

Na een pauze in het hotel was het alweer tijd voor Disneyland Park. Ik was heel erg benieuwd naar alle versieringen voor de 30e verjaardag en ze stelden niet teleur. Ik had niet gezien op foto’s dat op Main Street Station en op de Gazabo ook lampjes verwerkt waren in de versieringen. Het begon al wat te schemeren, dus dat was prachtig. Ook de taferelen in de plantsoenen zijn prachtig gemaakt. Zeker bij schemering als de verkleurde LED’s erop schijnen. Na wat genoten te hebben van de versieringen hoeft je mij eigenlijk de vraag al niet meer te stellen. Natuurlijk gingen we even ontspannen in Pirates of the Caribbean. Wat had ik die chloorlucht en Yo Ho Yo Ho gemist.

Via een prachtig en donker Fantasyland en Adventureland zijn we opgeschoven naar Main Street USA. Daar wilden we aan een tafeltje inclusief eten wachten op de shows van de avond. Het was Earth Day, dus er waren drie shows te bewonderen. We kregen het voor elkaar om een tafel bij Casey’s Corner te scoren. Alleen eten halen bij Casey’s Corner was geen optie, aangezien de rij ongeveer begon bij de control booth van Disney Illuminations. Ik wilde wat snacks halen bij Last Chance Cafe, maar dat bleek al gesloten. Na een rondje over Main Street bleek ook bijna alle koekjes, cakejes en gebakjes op te zijn. Na een enorme rij bij Market House Deli besloot ik om wat croques te halen. Ik was blij met een warme croque, tot je iets verder at dan de korst. Dat was namelijk allemaal nog bevroren. Het blijft lastig om goed eten te vinden in de parken wanneer meerdere mensen dat willen. Midden overdag is het nog wel te doen. Inmiddels begonnen de projecties van National Geographic voor Earth Day. Ik besloot om mijn croque te laten liggen, hij kon immers toch niet kouder worden, alleen nog warmer. En ik vond nog een redelijk plekje op Main Street om de projecties te kijken. Na de projecties volgde D-Lights. De show voor de 30e verjaardag van het resort. Ik had er al filmpjes van gezien, maar die kunnen niet vastleggen hoe mooi de show in het echt is. Die drones geven echt een magisch effect. Een van de beste Disney shows, mooier dan Illuminations en Dreams. Na D-Lights kwam Illuminations en die show heb ik al vaker gezien en ook vanuit betere plekken, dus besloot ik om de ontdooide croque verder op te eten en van onder een parasol te kijken naar Illuminations. Dat was een mooie afsluiter van de dag.

Volgende week volgt dag twee van mijn bezoek aan Disneyland Paris.