Mijn ervaring: Disney Loves Jazz weekend (dag 2)

Dag twee, de dag van het daadwerkelijke evenement en wakker na een redelijk korte nacht. Ondanks dat veel programma’s die op BVN komen, de enige Nederlandse zender op de hotel tv’s, ook gewoon thuis te kijken zijn, vind ik het toch leuk om ‘s morgens bij het klaarmaken bijvoorbeeld Jeroen Meus te kijken. Maar dat zal zeker aan mij liggen.

Laten we niet te ver afdwalen, de dag begon met een heerlijk ontbijt in het hotel, maar zoals je waarschijnlijk al in het vorige blogbericht gelezen had komt alles over het hotel in een apart blogbericht te staan. We hadden ons enigszins gehaast om op tijd naar het park te kunnen, omdat ik graag naar Mickey’s PhilharMagic wilde gaan kijken en ik had het affiche maar half gelezen en daar stond 10:00 – 18:00 op, waarvan ik dus maakte om 10:00 EN 18:00 in plaats van TOT. Dat maakte verder niet uit, maar omdat ik de enige ben met een Infinity pas moest er ‘s morgens nog kaartjes gekocht worden. De rij stond al tot aan de fontein op Fantasia Gardens en men vond het blijkbaar genoeg om maar twee kassa’s open te doen. Na ruim een uur ergernissen konden we net voor tien uur het park betreden. Ik dus als een gek door het park rennen om, toen nog met de gedachte dat het maar één show was, naar Mickey’s PhilharMagic te gaan. Tijdens het rennen kwam ik er in Discovery Arcade al achter dat Run Disney misschien toch niet zo geschikt voor me is. Met mijn tong op mijn schoenen en snelwandelend (inmiddels) kwam ik om drie over tien aan bij Discoveryland Theater. Ik helemaal blij dat ik er nog bij mocht, maar ik kwam er al snel achter dat ik voor de tweede show in de rij stond en het dus de hele dag nog te zien was. Beter lezen zou geholpen hebben, maar ik had mijn beweging voor de dag weer gehad en geleerd dat Run Disney niet mogelijk is zonder training.

Na alle gekheid kon ik eindelijk genieten van deze enigszins nieuwe show. Zowel de buitenkant als de binnenkant zijn niet veel meer veranderd sinds Captain EO en Honey, I Shrunk The Audience. Er zijn wat nieuwe posters neergehangen en dat was het eigenlijk. Ik had bewust niet op Youtube gekeken wat me te wachten stond, want deze show draait ook al enige tijd in Amerika. Eenmaal toen we plaats mochten nemen in het theater realiseerde ik me ook dat het niet zo druk was voor de show dan dat ik buiten dacht. Ik kon kan zitten waar ik wilde, dus lekker ver naar voren en in het midden. De bekende 3D brilletjes op en genieten maar van de show. Ik zal niet te veel verklappen van de show, omdat het altijd het leukste is als je deze zelf voor de eerste keer kunt bewonderen, maar er komen allerlei bekende figuren in voor die liedjes zingen in zowel Frans als Engels, een soort van door elkaar. Daarnaast zijn er ook waterscenes waarbij het water letterlijk op je af komt en ook de grond blijft niet stilliggen. Mickey’s PhilharMagic is geen wauw attractie zoals je dat wel met bijvoorbeeld Ratatouille had, maar het is zeker de moeite waard om ‘m eens te bezoeken en wat vaker misschien in de wintermaanden, aangezien het lekker warm binnen is. Wat ik wel jammer vond is dat de 3D niet altijd scherp was, maar wat ik van anderen hoorde was dat het juist in Parijs scherper was dan in Amerika, dus dat geloven we dan maar.

Nog even wat winkelen in Main Street USA en op weg naar Walt Disney Studios voor de Marvel Summer of Super Heroes. Eerst kwam ik Mary Poppins en Bert tegen in Front Lot. Deze meet stond nog niet op de kaart en ze waren ontzettend aardig en hadden alle tijd, wat super leuk is, maar minder leuk als dat voor je ook gebeurd. Het was super winderig, dus met tranende ogen op de foto, maar volgens mij is de foto toch redelijk gelukt. Daarna nog even naar de Hollywood Jewel Box, ook dat was nieuw voor mij. Pandora past qua stijl niet bij me en ook qua budget is het een zeer dure hobby. Misschien dat het een aanwinst is voor Disneyland Paris en een hoop fans, maar persoonlijk vond ik de fotostudio die er eerst zat interessanter.

Toen we Studio 1 uitkwamen was de Stark Expo net begonnen en je raadt het al, natuurlijk in het Frans. Ik ben geen Marvel fan en datzelfde gold ook voor de Stark Expo. Leuk dat de superhelden vechten, maar meer was het voor mij niet. Als je fan bent zal het ongetwijfeld leuk zijn, maar ben je geen Marvel fan dan kun je deze show best missen. Ik hoop nog altijd op de terugkeer van de High School Musical optredens 😉 Van shows kijken krijg je honger en dan ga je naar Blockbuster Cafe. Uit het redelijk grote assortiment wat hier tegenwoordig te verkrijgen is, wel voornamelijk lunch of tussendoor, koos ik de mac ‘n cheese. Je zou zeggen dat er dan ook veel kaas tussen zit, maar het was eigenlijk gewoon macaroni bolognese met een laagje kaas. Dan weet je dat ook weer als je daar wilt gaan lunchen.

Na de lunch konden we nog aanschuiven bij de Marvel Super Heroes United show. De show was nog niet “complet” zoals ze dat zo leuk met bordjes aangeven. De gangen die naar het theater leiden zijn echt prachtig. Alleen daar zou je al een attractie van kunnen maken. De lampjes die steeds veranderen. En dan de show, ook die blijft qua thema, ik wil niet zeggen oninteressant, maar minder geprikkeld is beter gezegd denk ik. Alles wat er tijdens de show gebeurt is knap, mooi en prachtig, maar met een ander thema zou het voor mij leuker geweest zijn. Ik ga verder ook hier het verhaal niet van vertellen, want de show komt volgend jaar hoogstwaarschijnlijk terug. Alles is leuker als het nieuw is. Wat me wel tegenviel is de 180 graden voorstelling, het is gewoon een podium en langs de zijkanten hangen wat beamerdoeken waar af en toe een andere projectie op komt. Toen dat aangekondigd werd had ik me er meer bij voorgesteld. Ook bij Marvel Super Heroes United zeg ik, ben je Marvel fan, ga het zeker bekijken, want het is een hoogwaardige show. Ben je het niet, ga lekker een andere attractie doen. De Guardians of the Galaxy Dance Off hebben we helemaal overgeslagen.

We waren alleen voor de nieuwe Marvel dingetjes naar Walt Disney Studios gegaan, dus het was weer de hoogste tijd om naar Disneyland Park te gaan. Wat ook altijd leuk is om te doen en wat veel bezoekers vaak vergeten is het rondje met Euro Disneyland Rail Road. Een lekker rondje om het park hobbelen. Je ziet het park vanuit een ander perspectief en soms zelfs backstage, zoals Frontierland. Je kon zien dat de fundering van het Chaparral Theater er net lag. Na een heel rondje en teruggekeerd te zijn op Main Street USA wilde we ergens een snack eten. We kwamen bij The Old Mill uit en hier kwam het dieptepunt van de trip en misschien wel van alle trips. Bij beide kassa’s stond een rij (overigens overal in Disneyland Park stonden rijen voor eten) en die rij ging niet vooruit. De dames in het hutje spraken express geen Engels, deden alles extra sloom (je zag gewoon dat ze er geen zin in hadden) en zaten je weg te kijken. Na een uur wachten waren we aan de beurt voor twee flesjes drinken, twee wafels en een appelrol. Ten eerste al in het Frans helpen, dan het verkeerde drinken geven, vervolgens nog tien minuten op een wafel wachten en een diepgevroren appelrol krijgen. Ik ging terug voor de bevroren appelrol, aangezien deze nog zo hard als steen was. Weer geen Engels praten en ze gaven er niks om, ik moest het maar bevroren eten. Het was de laatste en ik kon een koekje krijgen was de enige oplossing. Ik was pissig geworden over hoe ik geholpen was en vroeg naar de manager. Het leek wel alsof dat het codewoord was, want in een keer werd de appelrol in de keuken opgewarmd en kreeg ik ‘m vijf minuten laten ontdooit terug.

Door het gedoe bij The Old Mill moest ik haasten om met mijn Infinty VIP tickets de parade te kunnen kijken. Ook vanaf deze locatie had ik de parade nog nooit gekeken, maar het is ook hiervoor zeker de moeite waard om de VIP tickets te reserveren. Het is niet druk, je kunt de parade vanuit verschillende hoeken fotograferen en je hebt geen 100 mensen voor je staan. De parade is altijd een feest om naar te kijken. Na de parade hadden we nog een klein uurtje voordat we weer naar Disney Loves Jazz konden, dus we hebben nog even wat op de hotelkamer gelegen voor dat we weer vertrokken naar Walt Disney Studios.

Omdat ik voormalig aandeelhouder ben kon ik de avond beginnen met een speciale ingang, een vervroegde toelating en een speciaal concert. Toen we het park betraden heb ik nog nooit zo weinig mensen in het park gezien. Alle normale bezoekers voor het evenement stonden nog voor de ingang te wachten, de daggasten waren al vertrokken en alleen de voormalig aandeelhouders waren aanwezig. We werden om half acht verwacht op de tribune van Moteurs Action Stuntshow Spectacular. Het concert duurde een half uur en we kregen een preview van wat de gasten met een premium ticket die avond zouden krijgen. We hadden vier prachtige liedjes van Ben L’Oncle Soul, China Moses, Myles Sanko en Robin McKelle. Opzich was dat half uur voor mij ook meer dan genoeg, omdat het vrij koud was op de tribune en we niet de meest geweldige plekken hadden.

Hierna moesten we nog wat eten en het enige restaurant, naast de Rendez Vous Gourmand, wat open was was En Coulisse. Geen verkeerde optie, ik eet daar graag, maar ook daar duurde het best lang voordat we eten hadden. Het voordeel was dat het binnen was en het een stuk warmer eten is dan buiten bij Rendez Vous Gourmand. Daarna ben ik nog even naar buiten gegaan voor twee meet & greets. Wat ik normaal zie bij de speciale avonden zijn meet & greets met Photopass fotograven, duidelijke rijen en figuren die elkaar afwisselen. Deze avond was het tegenovergestelde. Oswald was alleen, maar stond met Ortensia aangekondigd. Geen Photopass fotograaf, alleen een Cast Member die nog redelijk de tijd nam om een goede foto te maken. Toen kwam ik in de rij voor Roger Rabbit en Eddie Valiant. Ze bleven meer dan een half uur weg en toen moest de rij voor mij nog, ook geen Photopass fotograaf en deze Cast Members wilde iedereen zo snel mogelijk weg hebben. Ik heb twee slechte foto’s en ik moest oprotten.
Hierna hebben we nog een rondje door het park gedaan. Ik denk dat Rendez Vous Gourmand nog het hoogtepunt van de avond was. Rijen voor meet & greets werden voor sluitingstijd al afgesloten, figuren waren lang weg zonder reden waardoor er enorme rijen ontstonden voor de enkele vier meet & greets en nergens Photopass fotograven te bekennen. Ik hoorde zelfs dat mensen met een premium ticket (die het concert bij mochten wonen) geen meet & greets konden doen, omdat de rijen na het concert al dicht waren. Verder waren er door het park drie verschillende gebieden met muziek, maar dat was de enige entertainment van de avond. Er zou ook speciale pins verkocht worden bij Chez Marianne, maar de pins waren al snel op. Alleen de speciale shirts waren nog te verkrijgen in Studio 1.
Als ik Disney Loves Jazz vergelijk met andere avonden in het verleden waar ik heen geweest ben en die ik op social media gezien heb, denk ik dat dit niet in vergelijking stond. Het was eigenlijk een redelijk dure avond voor wat je kreeg en hoe het georganiseerd was. Ik zou in de toekomst best nog een speciale avond bij willen wonen, maar Disney Loves Jazz hoort daar niet meer bij.

We waren ook al ver voor sluitingstijd terug naar het hotel en velen met ons. Na een hier en daar teleurstellende dag lekker slapen in het hotel voor onze laatste dag.