Na mijn uitgebreide bericht over mijn ervaring met Sequoia Lodge’s Golden Forest Club, nu een blik op de parken van dag tot dag. Zoals ik ook al in mijn vorige bericht zei was ik vier dagen in Disneyland Paris en die kun je maar beter vroeg beginnen.

Om 02:00 stond de wekker om 03:30 om mijn zus en haar gezin op te halen om vervolgens om 04:00 compleet ingepakt te vertrekken naar Disneyland Paris. Dit keer niet met twee auto’s, maar met een busje welke ik versierd had met leuke raamstickers (hier komt binnenkort ook nog een blogbericht over). We vinden het altijd fijn om zo vroeg mogelijk te vertrekken om in ieder geval de file bij Antwerpen te ontlopen en ook omdat we dan langer in Disneyland Paris zijn. Eenmaal in Frankrijk aangekomen werd het super mistig en rijden was enkel nog mogelijk door de strepen op de weg te volgen, je zag totaal niet waar je heen moest. Helaas heeft dit ons een beetje vertraging opgeleverd. Na een pitstop op de tolweg en nog een file vlak voor Marne La Vallee eindigde onze reis rond 09:00.

Na onze check-in zag ik Goofy in het hotel en natuurlijk moest ik even hoi tegen hem zeggen en het was ook een mooie gelegenheid om de baby in ons gezelschap de fles te geven. Daarna gingen we als eerste naar Walt Disney Studios, omdat we graag Mickey and the Magician wilden zien. Voor mij was de show niet de eerste keer, maar voor een deel van ons gezelschap wel. Toch blijft het een enorm mooie show waar je keer op keer naar blijft kijken en nieuwe dingen ziet. De show werd zelfs door de baby goed ontvangen, die zat continu te schaterlachen.
Hierna was het tijd voor de eerste attractie, helaas was de rij bij Crush’s Coaster vrij lang, wat een verrassing, dus besloten we om in Cars Race Rally te gaan, waar nauwelijks een rij stond. Hoe simpel deze attractie ook is, geeft het me toch veel plezier. Een goede les voor als je zelf ook een keer in de attractie wilt, je mag maar met maximaal twee volwassenen in één auto. In drie woorden Engels en de rest “euh” en Franse woorden werd duidelijk dat één van ons moest uitstappen, maar dat mocht de pret niet drukken.

Toen gingen we met onze hotel Fastpass naar een van mijn favoriete attracties, de Tower of Terror. We waren tien minuten te laat met onze Fastpass, maar de Cast Member aan de deur was zo aardig om ons toch binnen te laten en we zaten ook zo in de attractie. Wat een mooie attractie is dat toch, ik zou het echt jammer vinden als Mission Breakout echt naar Parijs komt. Ik heb natuurlijk extra genoten van het ritje, nu het nog kan. Ook het winkeltje aan het einde van de attractie past er zo goed bij en zat helemaal vol met Halloween en Jack Skellington merchandise.

Ook Rock ‘n’ Rollercoaster was erg rustig, zo rustig zelfs dat er niet eens een rij stond voor de studio, enkel voor in de karretjes te stappen. Wat me opviel deze keer was dat de ruimte waarin de complete attractie in de gaten gehouden wordt afgeplakt was met folie. Ik vind dat erg jammer, omdat dat toch iets bijdroeg aan de sfeer van de attractie. Daarnaast, zeer groot pluspunt, ging het aftellen voortaan in het Engels. Én niet te vergeten, de muziek in het karretje deed het, ook een onderdeel waar je niet altijd op kunt rekenen. Dus al met al een zeer positieve rit in de Rock ‘n’ Rollercoaster.

Hierna liepen we achterdoor naar Studio Tram Tour. Eerst kwamen we bij de nieuwe fotolocatie van Lightning McQueen. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat we hiermee moeten. Sommigen liepen erheen en dachten dat het interactief zou zijn, sommigen gaan heel ongemakkelijk op de foto met McQueen. Het is mooi gemaakt, maar dat was het dan ook.
Ik hoor ook goede verhalen over Café des Cascadeurs, maar ik moet zeggen dat ik het restaurant nog nooit open gezien heb. Ook dit maal was Café des Cascadeurs alle vier de dagen gesloten. Helaas nog steeds geen hamburger kunnen eten.

We gaan nog even door in de positieve vibe van Rock ‘n’ Rollercoaster. We gingen ook in Studio Tram Tour. Hier duurde het wachten trouwens wel wat langer, maar nog altijd was het vrij rustig in Walt Disney Studios. Al sinds de opening in 2002 krijg ik geen genoeg van Studio Tram Tour en het deed me zoveel vreugde om te zien dat er dit maal overal vuur vandaan kwam, de vrachtwagen weer naar beneden reed en alle andere onderdelen bewogen. Ik heb er wel altijd een hekel aan als mijn bril nat wordt en dat werd ‘ie natuurlijk, maar de scene was weer in oude staat, echt super. Ik mis nog wel het ritje langs de kostuumafdeling, maar ik zie dat niet meer terugkomen.

Na een prachtig bezoek aan Walt Disney Studios terug naar Sequoia Lodge om ons check-in proces voort te zetten en te reserveren voor het eten bij de conciërgerie. Na de afternoon tea nog even geshopt in Disney Village. Misschien is het omdat ik er te vaak kom, maar ik vind de merchandise weinig veranderen. Ik zag wel dat veel 25 jaar-merchandise nu in de uitverkoop was, dus ik hoop binnenkort op vervanging hiervoor, maar het blijft jaren hetzelfde. Alleen de dingen die ik heel graag wilde, waren al uitverkocht. Daarnaast ging ik naar mijn favoriete winkel in het resort, Disney Fashion. Qua inrichting echt mijn favoriete winkel en als vrouw zijnde is het natuurlijk bijzaak dat ze kleding verkopen 😉 Ik moet zeggen dat er steeds meer designerkleding komt te hangen, waar niks mis mee is, maar wel boven mijn budget gaat. Zo hingen er nu nieuwe shirts vanaf €99 en jurken vanaf €150. Daarnaast zag ik kinder- en volwassenjurken hangen van Coco. Ik dacht eindelijk ook verkleedjurken in volwassen maten. Ondanks dat ik uit Brabant kom, heb ik de jurk niet gekocht voor carnaval, maar ik zou graag meer prinsessenjurken zien in volwassen maten. Ik weet zeker dat er veel interesse in zou zijn.
Daarnaast zag ik de Ufufy’s voor het eerst in het echt. Ze ruiken super lekker, de geur lijkt veel op de geur die aan de Lotso-knuffel zit. Helaas ruiken alleen de grote, de kleintjes zijn alleen ter decoratie wat ik dan weer jammer vind.
Ik kwam terug met niets, maar dat doe ik eigenlijk altijd. Eerst het hele resort verkennen en dan op de laatste dag alles inslaan en niet naar je bankrekening kijken als je thuiskomt.

Na het shoppen was het alweer tijd voor het diner in Hunter’s Grill. Bij een all-you-can-eat restaurant eet je altijd net iets te veel, maar dat hoort erbij. Toen we eenmaal uitgegeten waren was het park helaas al gesloten, dus dat was meteen ook het einde van dag 1.